Najogólniej mówiąc to okna, które nieodkształcające się przy silnym wietrze i nie przeciekają podczas ulewy.
Popularnie nazywa się je oknami sztywnymi, które się nie uginają. Zatem wybierając stolarkę do budynku znajdującego się w wietrznej okolicy, np. nad morzem czy w górach, trzeba zwracać uwagę na parametr zwany odpornością na obciążenie wiatrem. To parametr, który odpowiada na pytanie przy jakim maksymalnym obciążeniu wiatrem wiejącym prostopadle do płaszczyzny okna, nastąpi maksymalne dopuszczalne ugięcie czołowe względne najbardziej odkształconego elementu okna. Im większa odporność elementów konstrukcyjnych okna na ciśnienie parcia wiatru i mniejszy ułamek ugięcia ramy, tym jego konstrukcja jest sztywniejsza. Klasę odporności na obciążenie wiatrem oznacza się w sposób wskazujący fizyczne ugięcie ramy (informują o tym litery A,B lub C, gdzie C oznacza najlepszą wytrzymałość) oraz ciśnienie próbne jakiemu zostało poddane badane okno (od 1 do 5 oraz Exxx- czyli poza skalą).
Reasumując okno w klasie A1, czyli posiadające najsłabszy parametr, przy ciśnieniu próbnym 400 Pa (to prędkość wiatru około 90 km/h) ma prawo się ugiąć 1 mm na 150 mm swojej wysokości. To znaczy, że jeżeli okno w klasie A1 ma 2100 mm wysokości, może się ugiąć 14 mm. Z kolei takie samo okno w klasie C1, w takich samych warunkach, ugnie się o 7 mm. Jakie okna są optymalne do polskich warunków atmosferycznych? Wystarczą na ogół modele z klasą B2, odporne na wiatr wiejący z prędkością 130 km/h, zaś w rejonach górskich czy nad morzem polecana jest klasa C2/C3. Przykładem okna z bardzo wysoką klasą odporności C5 jest okno PVC Passiv-Line S.
Jednak najlepiej należy przeliczyć obciążania wiatrem dla danego budynku, biorąc pod uwagę rejon, w jakim stoi. Dzięki temu będziemy mieli okna z parametrami dopasowanymi do naszych potrzeb.
